دهی جزء دهستان مرکزی بخش لنگرود شهرستان لاهیجان، واقع در 3000گزی جنوب لنگرود. جلگه، معتدل، مرطوب و مالاریائی. دارای 450 تن سکنه. آب آن از چشمه و استخر. محصول آنجا برنج، چای، ابریشم و لبنیات، شغل اهالی زراعت و گله داری. راه آن مالرو است و اتومبیل نیز میرود. آب چشمۀ آن به خوبی معروف است و آب آشامیدنی برخی از سکنۀ لنگرود از آنجا تأمین میگردد. کار خانه چای خشک کنی به صورت شرکت سهامی تشکیل شده است. رجوع به فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 و سفرنامۀ رابینو بخش انگلیسی ص 17 شود
دهی جزء دهستان مرکزی بخش لنگرود شهرستان لاهیجان، واقع در 3000گزی جنوب لنگرود. جلگه، معتدل، مرطوب و مالاریائی. دارای 450 تن سکنه. آب آن از چشمه و استخر. محصول آنجا برنج، چای، ابریشم و لبنیات، شغل اهالی زراعت و گله داری. راه آن مالرو است و اتومبیل نیز میرود. آب چشمۀ آن به خوبی معروف است و آب آشامیدنی برخی از سکنۀ لنگرود از آنجا تأمین میگردد. کار خانه چای خشک کنی به صورت شرکت سهامی تشکیل شده است. رجوع به فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 و سفرنامۀ رابینو بخش انگلیسی ص 17 شود
نام کوهی در مشرق ناحیۀ سرحدی ایران که از شمال به جنوب ممتد است، ارتفاع آن از 1664تا 2976 متر تغییر می کند و به زمستان بیشتر قلّه های آن را برف پوشد، (از جغرافیای طبیعی کیهان ص 56)
نام کوهی در مشرق ناحیۀ سرحدی ایران که از شمال به جنوب ممتد است، ارتفاع آن از 1664تا 2976 متر تغییر می کند و به زمستان بیشتر قلّه های آن را برف پوشد، (از جغرافیای طبیعی کیهان ص 56)